De Boze Reus en Het Kaboutertje

Door Joel Jan Loenen


Op een dag ging de reus uit wandelen. Opeens dacht hij dat hij met de kabouter wou spelen. Toen hij naar Kabouter zijn huis ging, klopte hij zo hard als hij kon op de deur.

De Kabouter deed open.

“Hallo,” zei Kabouter. “Hoe gaat het met je Reus?”

“Mag ik met je spelen?” vroeg de Reus.

Maar de Kabouter zei, “Nee. Ik moet nog de ramen zemen, en de muur van mijn paddestoeltje een nieuwe kleur geven, en ik moet nog stofzuigen, en ik moet nog de schoorsteen vegen, en ik moet ook nog een lekkere taart bakken.”

“En wat nog meer?” vroeg de Reus.

“Ik wou nog eten maken voor de kabouter kindertjes.”
“En,” zei de Reus. “Is het nu afgelopen?”

“Nee,” zei kabouter. “Ik moet nog de tafel deken want de Opa en Oma komen. Ik moet hier blijven voor de kinderen want een van hun is jarig en ik moet nog alles versieren en een kado klaarmaken.”

“Ok,” zei de Reus. “Dan kom ik morgen maar weer.”

Toen het ochtend was, ging de Reus rennend naar de kabouter toe.

“Ok,” zei de kabouter. “ik doe wat ik je beloofd hebt. Je mag met mij spelen.”Maar, toen zij gingen spelen met de trein in het paddestoeltje, kwam het kleine jongetje zeggen: “Ik wil zo graag dat Reus weggaat want hij maakt zoveel lawaai.”

“Nou werd ik weggestuurd,” zei de Reus. “Ik ga maar in mijn Donald Duck boekje kijken.”
Hij was wel boos, dus hij ging het boekje maar lezen.